Fabricante global personalizado, integrador, consolidador, socio de outsourcing para unha ampla variedade de produtos e servizos.
Somos a súa fonte única para a fabricación, fabricación, enxeñaría, consolidación, integración e subcontratación de produtos e servizos fabricados a medida e dispoñibles.
Escolla o seu idioma
-
Fabricación personalizada
-
Fabricación por contrato nacional e global
-
Outsourcing de Manufactura
-
Compras domésticas e globais
-
Consolidación
-
Integración de enxeñería
-
Servizos de Enxeñaría
Entre os moitos EQUIPOS DE ANÁLISE TÉRMICA, centramos a nosa atención nos máis populares da industria, a saber, o EQUIPO DE ANÁLISE TÉRMICO, TERMÉTICO -ANÁLISE MECÁNICA ( TMA ), DILATOMETRÍA, ANÁLISE MECÁNICA DINÁMICA ( DMA ), ANÁLISE TÉRMICA DIFERENCIAL ( DTA). O noso EQUIPO DE PROBA DE INFRAVERMELLOS inclúe INSTRUMENTOS DE IMAXE TÉRMICA, TERMÓGRAFOS INFRAVERMELLOS, CÁMARAS INFRAVERMELLOS.
Algunhas aplicacións dos nosos instrumentos de imaxe térmica son a inspección de sistemas eléctricos e mecánicos, a inspección de compoñentes electrónicos, danos por corrosión e adelgazamento de metais, detección de defectos.
CALORÍMETROS DIFERENCIAIS DE EXPLORACIÓN (DSC) : técnica na que se mide a diferenza na cantidade de calor necesaria para aumentar a temperatura dunha mostra e referencia en función da temperatura. Tanto a mostra como a referencia mantéñense case á mesma temperatura durante todo o experimento. O programa de temperatura para unha análise DSC establécese para que a temperatura do soporte da mostra aumente linealmente en función do tempo. A mostra de referencia ten unha capacidade calorífica ben definida no intervalo de temperaturas a analizar. Os experimentos DSC proporcionan como resultado unha curva do fluxo de calor en función da temperatura ou do tempo. Os calorímetros de varrido diferencial úsanse con frecuencia para estudar o que ocorre cos polímeros cando se quentan. As transicións térmicas dun polímero pódense estudar mediante esta técnica. As transicións térmicas son cambios que teñen lugar nun polímero cando se quentan. A fusión dun polímero cristalino é un exemplo. A transición vítrea tamén é unha transición térmica. A análise térmica DSC realízase para determinar os cambios de fase térmica, a temperatura de transición térmica do vidro (Tg), as temperaturas de fusión cristalina, os efectos endotérmicos, os efectos exotérmicos, as estabilidades térmicas, as estabilidades de formulación térmica, as estabilidades oxidativas, os fenómenos de transición, as estruturas de estado sólido. A análise DSC determina a temperatura de transición vítrea Tg, temperatura á que os polímeros amorfos ou unha parte amorfa dun polímero cristalino pasan dun estado fráxil duro a un estado gomoso brando, punto de fusión, temperatura á que se funde un polímero cristalino, Hm Enerxía absorbida (joules). /gramo), cantidade de enerxía que absorbe unha mostra ao fundirse, Tc Punto de cristalización, temperatura á que un polímero cristaliza ao quentarse ou arrefriarse, Hc Enerxía liberada (joules/gramo), cantidade de enerxía que libera unha mostra ao cristalizar. Os calorímetros de varrido diferencial pódense utilizar para determinar as propiedades térmicas de plásticos, adhesivos, selantes, aliaxes metálicas, materiais farmacéuticos, ceras, alimentos, aceites e lubricantes e catalizadores, etc.
ANALIZADORES TÉRMICOS DIFERENCIAIS (DTA): Unha técnica alternativa ao DSC. Nesta técnica é o fluxo de calor á mostra e a referencia que permanecen igual en lugar da temperatura. Cando a mostra e a referencia se quentan de forma idéntica, os cambios de fase e outros procesos térmicos provocan unha diferenza de temperatura entre a mostra e a referencia. DSC mide a enerxía necesaria para manter tanto a referencia como a mostra á mesma temperatura, mentres que o DTA mide a diferenza de temperatura entre a mostra e a referencia cando ambas se someten á mesma calor. Polo tanto, son técnicas similares.
ANALIZADOR TERMOMECÁNICO (TMA) : O TMA revela o cambio nas dimensións dunha mostra en función da temperatura. Pódese considerar a TMA como un micrómetro moi sensible. O TMA é un dispositivo que permite medicións precisas de posición e pode calibrarse contra estándares coñecidos. Un sistema de control de temperatura composto por un forno, un disipador de calor e un termopar rodea as mostras. Os accesorios de cuarzo, invar ou cerámica suxeitan as mostras durante as probas. As medicións de TMA rexistran os cambios causados por cambios no volume libre dun polímero. Os cambios no volume libre son cambios volumétricos no polímero causados pola absorción ou liberación de calor asociada a ese cambio; a perda de rixidez; aumento do fluxo; ou polo cambio no tempo de relaxación. Sábese que o volume libre dun polímero está relacionado coa viscoelasticidade, o envellecemento, a penetración de disolventes e as propiedades de impacto. A temperatura de transición vítrea Tg nun polímero corresponde á expansión do volume libre permitindo unha maior mobilidade da cadea por riba desta transición. Visto como unha inflexión ou flexión na curva de expansión térmica, este cambio no TMA pódese ver para cubrir un rango de temperaturas. A temperatura de transición vítrea Tg calcúlase mediante un método acordado. A concordancia perfecta non se constata inmediatamente no valor da Tg ao comparar diferentes métodos, porén, se examinamos coidadosamente os métodos acordados para determinar os valores de Tg, entendemos que realmente hai un bo acordo. Ademais do seu valor absoluto, o ancho da Tg tamén é un indicador de cambios no material. A TMA é unha técnica relativamente sinxela de levar a cabo. A TMA utilízase a miúdo para medir a Tg de materiais como polímeros termoestables altamente reticulados para os que é difícil de usar o calorímetro de varrido diferencial (DSC). Ademais da Tg, o coeficiente de expansión térmica (CTE) obtense da análise termomecánica. O CTE calcúlase a partir das seccións lineais das curvas TMA. Outro resultado útil que nos pode proporcionar o TMA é coñecer a orientación dos cristais ou das fibras. Os materiais compostos poden ter tres coeficientes de expansión térmica distintos nas direccións x, y e z. Ao rexistrar o CTE nas direccións x, y e z pódese entender en que dirección se orientan predominantemente as fibras ou os cristais. Para medir a expansión masiva do material pódese utilizar unha técnica chamada DILATOMETRY . A mostra é inmersa nun fluído como aceite de silicio ou po de Al2O3 no dilatómetro, transcorre polo ciclo de temperatura e as expansións en todas as direccións convértense nun movemento vertical, que é medido polo TMA. Os modernos analizadores termomecánicos facilitan isto aos usuarios. Se se usa un líquido puro, o dilatómetro énchese con ese líquido en lugar do aceite de silicio ou óxido de alúmina. Usando TMA de diamante, os usuarios poden executar curvas de tensión, experimentos de relaxación do estrés, recuperación de fluencia e exploracións dinámicas de temperatura mecánica. O TMA é un equipo de proba indispensable para a industria e a investigación.
ANALIZADORES TERMOGRAVIMÉTRICOS ( TGA ) : A análise termogravimétrica é unha técnica na que se controla a masa dunha substancia ou mostra en función da temperatura ou do tempo. A mostra está sometida a un programa de temperatura controlada nunha atmosfera controlada. O TGA mide o peso dunha mostra mentres se quenta ou arrefría no seu forno. Un instrumento TGA consiste nunha bandexa de mostras que está apoiada por unha balanza de precisión. Esa tixola reside nun forno e quéntase ou arrefríase durante a proba. A masa da mostra é monitorizada durante a proba. O ambiente da mostra é purgado cun gas inerte ou reactivo. Os analizadores termogravimétricos poden cuantificar a perda de auga, disolvente, plastificante, descarboxilación, pirólise, oxidación, descomposición, % en peso de material de recheo e % en peso de cinzas. Segundo o caso, pódese obter información ao quentar ou arrefriar. Unha curva térmica TGA típica móstrase de esquerda a dereita. Se a curva térmica TGA descende, indica unha perda de peso. Os TGA modernos son capaces de realizar experimentos isotérmicos. Ás veces, o usuario pode querer usar unha mostra reactiva de gases de purga, como o osíxeno. Cando use osíxeno como gas de purga, o usuario pode querer cambiar os gases de nitróxeno a osíxeno durante o experimento. Esta técnica utilízase con frecuencia para identificar a porcentaxe de carbono nun material. O analizador termogravimétrico pódese usar para comparar dous produtos similares, como ferramenta de control de calidade para garantir que os produtos cumpran as súas especificacións materiais, para garantir que os produtos cumpran os estándares de seguridade, para determinar o contido de carbono, identificar produtos falsificados, identificar temperaturas operativas seguras en varios gases, para mellorar os procesos de formulación do produto, para facer enxeñaría inversa dun produto. Finalmente, cabe mencionar que están dispoñibles combinacións dun TGA cun GC/MS. GC é a abreviatura de Gas Chromatography e MS é a abreviatura de Mass Spectrometry.
ANALIZADOR MECÁNICO DINÁMICO ( DMA) : Trátase dunha técnica onde se aplica unha pequena deformación sinusoidal a unha mostra de xeometría coñecida de forma cíclica. A continuación estúdase a resposta dos materiais a tensión, temperatura, frecuencia e outros valores. A mostra pode estar sometida a un estrés controlado ou a unha tensión controlada. Para unha tensión coñecida, a mostra deformarase unha certa cantidade, dependendo da súa rixidez. O DMA mide a rixidez e o amortiguamento, estes indícanse como módulo e delta do bronceado. Como estamos aplicando unha forza sinusoidal, podemos expresar o módulo como un compoñente en fase (o módulo de almacenamento) e un compoñente desfasado (o módulo de perdas). O módulo de almacenamento, E' ou G', é a medida do comportamento elástico da mostra. A relación entre a perda e o almacenamento é o tan delta e chámase amortecemento. Considérase unha medida da disipación de enerxía dun material. O amortecemento varía segundo o estado do material, a súa temperatura e a frecuencia. A DMA ás veces chámase DMTA standing for_cc781905-5cde-3194-bb3b-3194-bb3b-3194-5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_standing for_cc781905-5cde-3194-bb3b-3194-bb3b-3194-b3b3b-3194-b3b3b-3194-b3b3b-3194. A análise termomecánica aplica unha forza estática constante a un material e rexistra os cambios dimensionales do material a medida que varía a temperatura ou o tempo. O DMA, por outra banda, aplica unha forza oscilatoria a unha frecuencia establecida á mostra e informa de cambios na rixidez e na amortiguación. Os datos DMA ofrécennos información sobre o módulo mentres que os datos TMA dannos o coeficiente de expansión térmica. Ambas técnicas detectan transicións, pero o DMA é moito máis sensible. Os valores do módulo cambian coa temperatura e as transicións dos materiais pódense ver como cambios nas curvas E' ou tan delta. Isto inclúe a transición vítrea, a fusión e outras transicións que se producen na meseta vítrea ou gomosa que son indicadores de cambios sutís no material.
INSTRUMENTOS DE IMAXE TÉRMICA, TERMÓGRAFOS DE INFRARROJOS, CÁMARAS DE INFRARROXOS : Son dispositivos que forman unha imaxe mediante radiación infravermella. As cámaras diarias estándar forman imaxes usando luz visible no rango de lonxitude de onda de 450-750 nanómetros. Non obstante, as cámaras infravermellas funcionan no intervalo de lonxitudes de onda infravermellos ata 14.000 nm. Xeralmente, canto maior sexa a temperatura dun obxecto, máis radiación infravermella se emite como radiación do corpo negro. As cámaras de infravermellos funcionan mesmo na escuridade total. As imaxes da maioría das cámaras infravermellas teñen unha única canle de cor porque as cámaras xeralmente usan un sensor de imaxe que non distingue diferentes lonxitudes de onda da radiación infravermella. Para diferenciar lonxitudes de onda os sensores de imaxe en cor requiren unha construción complexa. Nalgúns instrumentos de proba, estas imaxes monocromáticas móstranse en pseudocor, onde se usan cambios de cor en lugar de cambios de intensidade para mostrar os cambios no sinal. As partes máis brillantes (máis cálidas) das imaxes adoitan estar de cor branca, as temperaturas intermedias teñen cor vermella e amarela, e as partes máis tenues (máis frías) teñen cor negra. Xeralmente móstrase unha escala xunto a unha imaxe de cor falsa para relacionar as cores coas temperaturas. As cámaras térmicas teñen resolucións considerablemente inferiores á das cámaras ópticas, con valores próximos a 160 x 120 ou 320 x 240 píxeles. As cámaras infravermellos máis caras poden acadar unha resolución de 1280 x 1024 píxeles. Existen dúas categorías principais de cámaras termográficas: SISTEMAS DE DETECCIÓN DE IMAXE INFRAVERMELLO REFRIGERADO and_INFRAVERMELLO_DETECTORES_DETECTORES_DE_INFRAVERMELLOS DETECTORES As cámaras termográficas arrefriadas teñen detectores contidos nunha caixa pechada ao baleiro e están arrefriadas crioxenicamente. O arrefriamento é necesario para o funcionamento dos materiais semicondutores utilizados. Sen arrefriamento, estes sensores veríanse inundados pola súa propia radiación. Con todo, as cámaras infravermellos arrefriadas son caras. O arrefriamento require moita enerxía e leva moito tempo, xa que require varios minutos de tempo de arrefriamento antes de traballar. Aínda que o aparello de refrixeración é voluminoso e caro, as cámaras infravermellos arrefriadas ofrecen aos usuarios unha calidade de imaxe superior en comparación coas cámaras sen arrefriar. A mellor sensibilidade das cámaras arrefriadas permite o uso de lentes con maior distancia focal. O gas nitróxeno embotellado pódese usar para arrefriar. As cámaras térmicas sen arrefriar utilizan sensores que funcionan a temperatura ambiente ou sensores estabilizados a unha temperatura próxima á ambiente mediante elementos de control de temperatura. Os sensores infravermellos sen arrefriar non se arrefrían a baixas temperaturas e, polo tanto, non requiren refrixeradores crioxénicos voluminosos e caros. Non obstante, a súa resolución e calidade de imaxe son inferiores en comparación cos detectores arrefriados. As cámaras termográficas ofrecen moitas oportunidades. Os puntos de sobrequecemento é que as liñas eléctricas pódense localizar e reparar. Pódense observar circuítos eléctricos e puntos inusualmente quentes poden indicar problemas como curtocircuítos. Estas cámaras tamén son moi utilizadas en edificios e sistemas enerxéticos para localizar lugares onde hai unha perda de calor importante para que se poida considerar un mellor illamento térmico neses puntos. Os instrumentos de imaxe térmica serven como equipos de proba non destrutivos.
Para obter máis información e outros equipos similares, visite o noso sitio web de equipos: http://www.sourceindustrialsupply.com